به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی متن پیام فرزانه صادق وزیر راه و شهرسازی به مناسبت گرامیداشت روز معمار به شرح زیر است؛
«معماران عزیز، همکاران گرامی
روز معمار نه فقط تجلیل از یک حرفه، که پاسداشت شأنی است که قرن‌ها در این سرزمین، با تدبیر و توازن و تفکر گره خورده. روزی که به نام شیخ بهایی مزین شده، یادآور آن است که معماری در سنت ایرانی، نه صرفاً فنی برای ساختن، بلکه حکمت عملی و خلق نظم در بطن آشوب زمانه بوده است.
اما آیا زبان معماری ما امروز چنین شأنی دارد؟
آیا در میان انبوهی از فرم‌های بی‌ریشه و فضاهای بی‌جان، در زبان معماری معاصر ما، هنوز ردّی از آن پیوستگی تاریخی، آن «فهم مشترک از سنت و مصلحت» باقی مانده است؟
ما در آستانه‌ی دگرگونی‌ای بزرگ ایستاده‌ایم.
از یک سو، جهانی پرچالش در برابر ماست: بحران تغییرات اقلیمی، نابرابری‌های فضایی، چالش‌های فناوری، و نیاز به تعریف دوباره‌ی مفهوم زیستن. و هم زمان، در دل همین تحولات، فرصتی کم‌نظیر نهفته است: بازآفرینی معنای فضا.
در ایران امروز، بحران آب و انرژی را برخی نوظهور می‌پندارند. اما حقیقت آن است که ما فرزندان سرزمینی هستیم که همواره در بستر محدودیت زیسته؛ زیسته و ساخته. آنچه امروز نیاز داریم، علاوه بر یادآوری گذشته، یافتن راه‌حل‌هایی نو برای مسائلی دیرینه است.
هوش مصنوعی، واقعیت مجازی، بلاکچین و دیگر ابزارهای روز، اگر به‌درستی به خدمت گرفته شوند، می‌توانند به ما کمک کنند تا فضاهایی کارآمدتر، هوشمندتر و انسانی‌تر خلق کنیم.
ما در وزارت راه و شهرسازی، با آغوش باز از حضور شرکت‌های دانش‌بنیان، معماران نوآور، و اندیشه‌های تازه استقبال می‌کنیم. این یک دعوت است؛ دعوت به ساختن آینده‌ای متفاوت.
از دیگر سو، غلبه نگاه صرفاً اقتصادی بر مسأله معماری، طی سالیان گذشته، ما را از ارزش‌های اصیل این حرفه دور کرده است. کیفیت فضا، تجربه زیست، و سرمایه‌های فرهنگی در معادله توسعه به حاشیه رانده شده‌اند.
ما نیازمند آنیم که معمار، نه در انتهای فرایند، بلکه در آغاز خلق فضا، به‌عنوان پل میان سازنده، سرمایه‌گذار و جامعه بازتعریف شود.
شعار امسال روز جهانی معمار، « توانمندسازی نسل بعدی در طراحی مشارکتی شهری» است؛ از همین رو علاقه‌مندم که در اینجا به موضوع «آموزش در معماری» نگاهی ویژه داشته باشیم.
تغییر، باید از آموزش آغاز شود. سیلابس‌های معماری در دانشگاه‌های ما، نیازمند بازنگری جدی‌اند؛ تا دانشجو، نه فقط با نرم‌افزار و فنون طراحی که با مسائل سرزمینش بیشتر آشنا شود.
ما به دانشگاه‌هایی نیاز داریم که معمارانی برای «آفرینش فضای آینده» تربیت کنند، آینده‌ای با چشم انداز مشترک در پاسخ به نیاز تمامی گروه‌های جمعیتی ساکن در کشور.
ما همچنین باور داریم که توسعه، بدون عدالت ممکن نیست. تمرکزگرایی در فرصت‌های معماری باید پایان یابد. تجربه جدید مسابقه ملی معماری بوموسی علیرغم تمامی کاستی‌ها، نشان داد که چگونه می‌توان به ظرفیت‌های جامعه حرفه‌ای برای پاسخ به یکی از عمده‌ترین مسائل کشور یعنی مسکن حمایتی اعتماد کرد.
ما آمادگی داریم دیگر پروژه‌های مسکن حمایتی شاخص را در قالب مسابقات معماری منطقه‌ای، با مشارکت دفاتر مهندسی بومی و جوانان خلاق هر منطقه، در سراسر کشور به جریان بیندازیم.
معماران عزیز، کشور ما بیش از هر زمان به شما نیاز دارد. به تخیل‌تان، به جسارت‌تان، به نگاه‌تان که می‌تواند در میانه‌ی آشوب، نظمی تازه بیافریند.
ما در وزارت راه و شهرسازی در کنار شما هستیم. در کنار آن‌ها که نه فقط می‌خواهند بسازند، بلکه می‌خواهند بهتر بسازند. روز معمار، روز اندیشیدن در مقیاس انسان، در مقیاس زمان، و در مقیاس زمین بر شما فرخنده باد.
به امید آنکه معماری، بار دیگر، زبان گفت‌وگو با آینده شود.»